وَهُوَ حَىٌّ لاَ يَمُوتُ (ve hüve hayyul la yamut) Yani, bütün kâinatın mevcudatında (varlıklarında) görünen ve vesile-i muhabbet (sevgi sebebi) olan kemâl (mükemmellik) ve hüsün (güzellik) ve ihsanın (nimetin) hadsiz (sınırsız) bir derece fevkinde (üstünde) bir cemâl (güzellik) ve kemâl (mükemmellik) ve ihsanın (nimetin) sahibi ve bütün mahbuplara (sevgililere) bedel, birtek cilve-i cemâli (güzelliğinin yansıması) kâfi gelen bir Mâbud-u Lemyezel (1), bir Mahbub-u Lâyezâlin (2) ezelî ve ebedî bir hayat-ı daimesi (sürekli hayatı) var ki, şaibe-i zevâl ve fenâdan (yok olup gitme ve gelip geçicilik kuşkusu) münezzeh (kusurdan uzak) ve avârız-ı naks (noksanlık arızaları) ve kusurdan müberrâdır (noksansızdır). İşte şu kelime, cin ve inse (insana) ve bütün zîşuura (şuur sahibine) ve ehl-i muhabbet (sevgi ehli) ve aşka ilân eder ki:

Sizlere müjde! Mahbuplarınızdan (sevgililerinizden) nihayetsiz firakların (ayrılıkların) yaralarını tedavi edip merhem süren bir Mahbub-u Bâkîniz (3) var. Madem O var ve bâkidir (ölümsüzdür); başkaları ne olursa olsun, merak çekmeyiniz. Belki o mahbuplarda (sevgililerde) sebeb-i muhabbetiniz (sevgi sebebiniz) olan hüsün (güzelik) ve ihsan (nimet), fazl (cömertlik) ve kemâl (mükemmellik), o Mahbub-u Bâkînin (3) cilve-i cemâl-i bâkisinden (sonsuz güzelliğinin yansımasından) çok perdelerden geçip, gayet zayıf bir gölgenin gölgesidir. Onların zevâlleri (yok oluşları) sizleri incitmesin. Çünkü onlar bir nevi âyinelerdir (aynalardır). Âyinelerin değişmesi, şâşaa-i cemâlin (güzelliğin parıltısnının) cilvesini (yansımasını) tazeleştirir, güzelleştirir. Madem O var, herşey var.

(1)      Mabud-u Lemyezel: Herşeyi sonsuz hikmet ve rahmetle yapan (Allah)

(2)      Mahbub-u Layezal: Hiçbir zaman kaybolup gitmeyecek, yegâne sevgili olan (Allah)

(3)      Mahbub-u Baki: varlığı hiçbir zaman son bulmayan ve herşeyden daha sevgili olan (Allah)